SURİYELİ SEHER

Alacaklarım için bir tuhafiyeye giriyorum.

Karşımda Suriyeli giysisi giyen genç bir kız buluyorum. İlk düşüncem “Eyvah oluyor, bu Suriyeli kızla ne yapabilirim ki, dilden anlamaz, dertten anlamaz. Buna derdimi nasıl anlatabilirim? ”

İlk konuşması “buyurun, ne istemiştiniz” oluyor.

‘Yanılmışım, diye düşünüyorum, bu kadar pürüz, net şive ile konuşan biri yabancı olamaz.’

“Seni yabancı sanmıştım, derdimi anlatamam diye düşünmüştüm ama yanılmışım.”

“Hayır, yanılmadınız, Suriye’liyim”.

“Ama Türkçeyi net konuşuyorsun.”

“Öğrendim”.

Arkasından Feylesofvari söz ediyor: “Azınlık çoğunluğa ayak uydurmaya mecburdur”, diyor genç kız.

İkinci gelişimde, Suriyeli kızı göremiyorum. Patronuna Suriyeli kızı soruyorum.

Patronu, “bu gün Seher izinli” diyor. 

Böylece adını da öğreniyorum.

Üçüncü gelişimde, “Seher diye ünlüyorum ona, biz yıllarca çalışırız Arapçayı bu kadar net konuşamayız”, diyorum.

--------------------