*
3 temmuz Cuma / Üsküdar
KUŞLUK
Artık ayrılma zamanım geldi bu şehirden.
Daha başka yerleri gezmek amacıyla çıkıyoruz.
Üsküdar'da bayanım bir dondurmacı ile konuşuyor. Kişinin uzaklarda böyle birini bulması, tanımadığı dondurmacının tezgahında kentinin adını okuyunca o insana yaklaşması, sorması ona içindekileri dökmesi, akabinde doyurucu bilgiler alması, kişiyi rahatlatır.
Faruk geldiğinde soruyor:
“Annem nerde?”
“İşte geliyor," diyorum Faruk’a.
ÖĞLE
Süleymaniye’de cumayı eda etmek elbette güzel. Ruha giren manevi haz…
Cami tatilatta olduğundan az bir bölümü açık. Bu nedenle bahçeye serilen kilimler üzerindeki saflara kendimize yer buluyoruz.
Bir Japon kadını sürekli cemaatle meşgul. Makinesını çıkarıyor. Önce safların fotoğrarını alıyor. Sonra vidosunu. Sonra da kalem kağıt çıkarıyor, notunu alıyor. Namaz sonrası kalabalık kayboluyor. Bizikiler uzaklaştı bile. Onun görevi henüz bitmemiş ki, onu caminin ibadete açık kısmını incelerken görüyorum. Burada da önceki yöntemi uyguluyor.
ÖĞLE SONRASI
Eyüp'teyiz.
Onun türbesini gezerken duygulanmamak elde değil. Onu Ashabın en ileri gelenlerinden bilirim. İçten inanmış biri. vatanından binlerce kilometre uzağa gelerek bu şehre yerleşmesinin boşuna olmadığını düşünüyorum.
*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder